Waarom luisteren naar professionele atleten en niet naar werknemers?

Wilco Vlaar

28 augustus 2020

LEIDERSCHAP FEEDBACK EXPERTISE

Ik kan enorm genoten van de interactie tussen coaches en atleten of spelers in de professionele sport. Coaches maken een trainings- en spelplan in het belang van de spelers. De spelers voeren de plannen zo goed mogelijk uit. De resultaten worden vervolgens gemeten en teruggekoppeld naar de coaches. De spelers geven feedback aan de coach en trainersstaf van wat niet werkte of beter kon. Met deze feedback wordt het trainings- en spelplan verbeterd en als gevolg daarvan ook de uitvoering. Voor sport ligt deze aanpak voor de hand.

Waarom is dit dan niet zo vanzelfsprekend in organisaties? Waarom wordt feedback van de mensen in het veld vaak genegeerd, of op zijn minst niet uitgevoerd? Medewerkers zijn de spelers die het spelplan uitvoeren en elke dag zien en voelen ze wat wel en niet werkt. Waarom wordt hun mening minder serieus genomen dan de mening van professionele atleten? Ik geloof dat een van de redenen is dat er gewoon niet de mindset en omgeving is waar luisteren naar en handelen naar de ideeën van werknemers de natuurlijke manier is waarop dingen worden gedaan.

Onderzoek toont aan dat organisaties meer innoveren en beter presteren wanneer medewerkers vrij en vaak nieuwe ideeën delen en waar betrokken medewerkers vaker zorgen of problemen aan de dag laten lopen. Veel kleinere verbeteringen – incrementele innovatie – hebben in de loop van de tijd een grote impact, terwijl de kosten en het risico op incrementele innovatie relatief laag zijn.

Stel je voor wat er kan gebeuren als je je werknemers benadert als professionele atleten en hun feedback serieus neemt. Ze zullen allemaal die extra stap zetten  en intrinsiek gemotiveerd zijn om wereldrecords te breken of de wedstrijd te winnen.